In de media is al duidelijk naar voren gekomen, dat het UWV vele honderden werknemers met post COVID heeft beoordeeld in relatie tot WIA-rechten. Met wisselende uitkomsten.
Ook WGA Control ziet deze “dossiers” in aantal toenemen. Het zijn complexe dossiers. Dit omdat er nog veel onduidelijk is omtrent het ziektebeeld. Maar ook omdat er grote verschillen zijn in het beloop van de ziekte en de daaruit voortvloeiende arbeidsongeschiktheid in de eerste 104 weken.
Soms is post COVID vanaf het begin de hoofddiagnose, als reden van uitval. Soms is er een andere reden van uitval, bijvoorbeeld burn out of ME/chronische vermoeidheid, en is er een COVID-infectie tijdens de wachttijd en wordt dat dan de uiteindelijke diagnose.
Hieronder staat een tabel van C support met een weergave van de diverse klachten, die voorkomen bij Post Covid. Hieruit blijkt, dat er een scala aan symptomen bestaat, waarbij die symptomen ook tot meerdere andere ziektebeelden kunnen behoren. Richt de behandeling zich op post COVID? Zijn er andere behandelbare aandoeningen?
Post COVID is een “nieuw”’ ziektebeeld. Daardoor zijn er nu nog grote verschillen in de behandelingen, die hebben plaatsgevonden. Soms ziekenhuisopname gevolgd door een snel herstel. Soms een milde infectie en daarna twee multi-disciplinaire revalidatietrajecten. Soms vrijwel geen behandeling. Verschillende behandeltrajecten met zeer wisselende resultaten.
Ook zijn er post-infectieuze beelden zonder positieve COVID-testen.
Het UWV beoordeelt WIA-rechten o.b.v. de klachtpresentatie en de consistentie, hiermede het Medisch Arbeidsongeschiktheidscriterium respecterende. De uitkomst van de WIA-beoordeling varieert van < 35% tot 35-80% arbeidsongeschikt maar ook in 54% van de gevallen 80-100% WGA arbeidsongeschikt. 8% van de WIA-aanvragers met post COVID krijgt IVA toegekend.
T.a.v. de prognose wordt meestal geformuleerd, dat vanwege gebrek aan kennis het te vroeg is om duurzaamheid van de arbeidsbeperkingen aan te nemen, redeneert het UWV.
Er wordt in de medische beoordelingen vaak verwezen naar het standpunt van de UWV medisch adviseur Kroneman ter onderbouwing van niet-duurzaamheid. Kronenman stelt: (…) Maar een prognose is vaak nog lastig. De wetenschappelijke kennis over het verloop van Long COVID breidt zich nog elke dag uit, maar veel is nog onzeker. Dat betekent dat het vaak nu nog te vroeg is om te zeggen dat de arbeidsongeschiktheid duurzaam is. Veel cliënten willen dat ook niet, die willen graag herstellen en weer aan de slag. Die willen we dan in een later stadium nog terugzien voor een herbeoordeling. Maar er zijn ook wel degelijk situaties waarin een IVA-uitkering de enig denkbare oplossing is. Ook dat zie je in de cijfers. (…)
Wat zijn de criteria voor het wel of niet toekennen van een IVA c.q. het aantonen van duurzaamheid in verband met Post COVID?
In ieder geval kan gesteld worden dat er al 2, soms bijna 3 jaar arbeidsongeschiktheid is, dat er diverse behandeltrajecten hebben plaatsgevonden, dat er veel klachten en arbeidsbelemmeringen zijn. Plus dat er naar de toekomst toe geen concrete behandeling is waarvan vaststaat dat die een bepaald effect heeft op de ziekte en de belastbaarheid. Daarmede kom je toch erg in de buurt van IVA-recht.
Verder is er ook een moreel-ethisch dilemma.
Een arts-gemachtigde behartigt de belangen van werkgevers. Daartoe analyseert hij de medische rapporten van het UWV en toetst ze aan protocollen, richtlijnen en standaarden.
Het betreft een WIA-claimbeoordeling, waar ook onterechte claims tussen zitten. Of onrechtmatig tot stand gekomen uitkomsten. Net zoals bij andere aandoeningen.
Rond de COVID-dossiers hangt een sfeer van een maatschappelijk, collectief schuldgevoel. Dat biedt de basis voor “verlenging van ontslagtermijnen”, collectieve verzekeringen, die inkomenshiaten afdichten, mogelijk een tegemoetkoming voor het ondergane leed en een minder “strakke’’ WIA-beoordeling.
Er zijn natuurlijk meerdere ziektebeelden waar gevoeligheid een rol speelt. Echter is Covid uniek omdat het een plots ontstane aandoening is die een groot deel van de maatschappij heeft ontwricht en daarmee een zeer grote impact heeft op arbeidsmarkt en verzuim.
De vraag is hoe we tegen deze achtergrond aan de WIA-beoordelingen in bezwaar en beroep kunnen toetsen op rechtmatigheid in het huidige vacuüm.